WANT YOU:รักคุณ❤ ตอนที่13 : เดี๋ยวมีเหนื่อย (เรท18+)

     "มึง ดะ เดี๋ยว!"เสียงกระท่อนกระแท่นของคนที่อยู่ใต้ร่างผมเอ่ยขึ้น พร้อมกับฝ่ามือบางที่ยกขึ้นมาดันหน้าอกผมให้ออกห่างจากการรุกล้ำบนลำตัวอีกฝ่าย ที่นอนอยู่บนเตียงนุ่ม
     "มึงอะไรตัว ตอนนี้ตัวมีสิทธิ์เรียกเค้าแบบนั้นหรอ"ผมขึ้นเสียงใส่นิดๆพอเป็นพิธี ที่จะทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้ผมไม่พอใจสรรพนามที่เขาเรียกผม
     "เวย์ เดี๋ยวก่อน!"พอได้ยินเมียจ๋าเรียกผมแบบนั้น ผมก็เลยมองอีกฝ่ายกลับไปนิ่งๆ ทั้งๆที่ความจริงอยากยิ้มให้แก้มแตก
     งื้อออ เมียใครทำไมน่ารักน่าขยี้แบบนี้วะ ไม่เอานะคะ ไม่อ้อนพี่><
     "ตัวมีอะไร ตัวจะขัดใจเค้าหรอ ตอนนี้ตัวมีสิทธิ์ทำแบบนั้นด้วยหรือไง"พูดกับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ทั้งๆที่อยากจะพูดจางุ้งงิ้งใส่ใจจะขาด
     บอกเลย ตั้งแต่เป็นผัวเมียกันมา ตอนนี้เมียจ๋าน่าขยี้มากกว่าเดิมร้อยเท่าพันเท่า ผมไม่ได้โม้ ไม่ได้โอเว่อร์เลยสักนิด คิดดู ชิปยอมอยู่ใต้ร่างผมด้วย
     ใบหน้าวิตกกังวลที่ขึ้นสีแดงเรื่อนั่น ดวงตาเรียวที่แดงช้ำนิดๆ หยดน้ำใสๆคลออยู่ที่หน่วยตา เพราะเพิ่งการร้องไห้ ปลายจมูกโด่งรั้นนั่นก็ขึ้นสี ตัดกับริมฝีปากอิ่มชื้นน่าสัมผัส ลำตัวเล็กที่เพรียวบางกว่าผมกำลังสั่นน้อยๆเพราะความกลัวว่าผมจะโกรธ
     ทุกอย่างที่เป็นเมียจ๋าตอนนี้มันกำลังจะทำให้ผมคลั่ง คลั่งแบบ ชีวิตนี้ยอมถวายหัวให้เลยก็ได้ถ้าได้ลิ้มลองสักครั้ง
     ยิ่งกว่างานดี ยิ่งกว่างานพรีเมี่ยม ยิ่งกว่างานคุณภาพ!
     โอ้ยยย! เห็นแล้วใจสั่นแรงอ่ะ แต่แสดงออกเยอะไม่ได้ไง ขรึมอยู่ ต้องดึงหน้าไว้เดี๋ยวเมียจับได้
     แต่เฮ้ย! พวกคุณห้ามคิดภาพตามนะ ไม่ได้ๆๆ เมียผม ผมคิดได้คนเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์นะครับ ถ้าผมจับได้ว่าใครเม็มภาพเมียจ๋าของผมตอนนี้ไว้ในหัวนะ ผมจะตามไปคว้านสมองทิ้งเลย นี่พูดจริงนะเออ
     "ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น"เมียจ๋าจะรู้มั้ย ว่าน้ำเสียงสั่นๆ กับการส่ายหน้าน้อยๆนั่นมันทำให้เมียจ๋าน่าจับขย้ำมากขึ้นไปอีก
     นี่พี่เวย์จะทนไม่ไหวแล้วนะ เล่นมายั่วกันตาใสแบบนี้ได้ไงวะ โอ้ยยย! ใจจะละลาย
     "แล้วแบบไหน"ดึงหน้าไว้ก่อนไอ้เวย์ มึงอย่าเพิ่งเผลอปล่อยพี่เวย์ออกมานะ ไม่งั้นมึงนกแน่!
     "คือ พรุ่งนี้กู เอ่อ ชิปมีเรียนตอนบ่ายนะ ขอต่อรองได้มั้ย"แหนะ เมียใครทำไมเล่นแง่
     "ยังไงตัวก็ไปเรียนทัน เชื่อเค้าสิ"
     "แต่...อื้อ!"ผมกดจูบปิดปากอีกฝ่ายเมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างกำลังจะเอ่ยปากต่อรองอีก
     ริมฝีปากของผมบดเคล้าลงบนเรียวปากอิ่มชื้น ไม่ได้แผ่วเบาราวแตะสัมผัส แต่ก็ไม่ได้รุนแรงจนทำให้เจ็บแสบ ฝ่ามือของผมเองตอนนี้ก็กำลังทำหน้าที่ได้ดีไม่แพ้กัน
     กางเกงยีนส์สีซีดของคนใต้อาณัติถูกรั้งลงไปอยู่ช่วงหัวเข่าเนียนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ผมจะใช้ปลายเท้าเกาะเกี่ยวมันออกมาเรียวขาสวยอย่างไม่ต้องใช้มือให้เสียเวลา ตามมาด้วยอันเดอร์แวร์ที่ถูกถอดออกไปกองอยู่ข้างๆเตียงพร้อมกับกางเกงยีนส์นั่นในเวลาต่อมา
     "อื้อ!"
     ผมกดจูบลงบนริมฝีปากบางอย่างเร่งเร้ามากขึ้น จนมันเริ่มร้อนแรง บดเบียดดูดดึงจนกลีบปากสวยเริ่มเห่อช้ำ
     ฝ่ามือของผมลูบไล้ไปทั่วต้นขาขาวเนียนของเมียจ๋าอย่างเบามือ ก่อนจะค่อยเลื่อนขึ้นแล้วสอดหายเข้าไปใต้เสื้อยืดสีขาวที่ร่างบางกว่าสวมอยู่ แตะสัมผัสลูบไล้ไปทั่วผิวกายเนียนเนียนละเอียดนุ่มมือ
     โอ้ยยย! พี่เวย์อยากจะบีบให้ช้ำคามือซะจริงๆ
     ผมผละริมฝีปากของตัวเองออกมาเล็กน้อย เมื่อรับรู้ได้ว่าคนที่ถูกป้อนจูบกำลังต้องการอากาศหายใจ ยิ่งได้เห็นใบหน้าขาวเนียนนั่นมีสีแดงเรื่อแต่งแต้มอยู่บนแก้มใส ก็อยากจะพุ่งเข้าไปขย้ำ แล้วจัดการกินหัวกินหาง กินกลาง กินทั้งตัวไปเลย
     งื้ออออ โอ้ยยยย! พี่เวย์จะไม่ทน อยากจะกลืนกินเธอทั้งตัว ไม่อยากเหลือไว้ให้ใครได้กลิ่นเลยเนี่ย อย่างงี้มันต้องขย้ำ จะเอาให้ช้ำคามือเลยคอยดู


SHIPPER PART

     ผมหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด หลังจากที่เวย์มันยอมปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระ สายตาที่อีกฝ่ายใช้มองมามันเหมือนกับจะกลืนกินผมเข้าไปทั้งตัว ผมรู้สึกวูบวาบไปหมดจนทำอะไรไม่ถูก
     ผมกับเวย์ เราเคยมีอะไรกันมาแล้วก็จริง แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ผมจะชินได้เลยสักครั้ง ผมไม่ชอบที่มันจูบ ไม่ชอบที่อีกฝ่ายมาสัมผัสโดนตัวผมด้วยความต้องการแบบนั้น เพราะมันเหมือนกับผมจะโดนเวย์มันดึงความเป็นตัวผมไปจนหมด แล้วผมก็จะต่อต้านมันต่อไปไม่ได้อีก
     แล้วช่วงนั้นแหละ จะเป็นเวลาที่เวย์มันจะเอาแต่ใจกับผมมากที่สุด
     ไม่ทันทีผมจะได้พักนาน คนที่คร่อมอยู่เหนือร่างผมก็ทำท่าจะกระโจนลงมาตระครุบผมอีก ผมก็เลยรีบใช้ฝ่ามือดันแผงอกเปลือยเปล่าที่ดูกำยำกว่าผมมากเอาไว้ก่อน แล้วดันอีกฝ่ายให้ลุกออกไปจากตัวผม โดยที่ผมเองก็ลุกขึ้นมานั่งเหมือนกัน
     เวย์มองมาที่ผมด้วยความสงสัย แต่ในแววตาก็ยังคงแสดงความกระหายต้องการอย่างเห็นได้ชัดอยู่
     "เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน"ผมพูดออกไป แต่ไม่ได้มองหน้าอีกฝ่ายหรอก สายตาผมหลุบลงต่ำก้มมองชายเสื้อยืดของตัวเองที่ปกปิดช่วงล่างของผมไว้แทน
     "อะไรอีก ถ้าตัวจะให้หยุดเค้าไม่ยอมนะ" น้ำเสียงติดขุ่นๆนั่นเอ่ยกับผม ผมก็เลยรีบเงยหน้าไปมองคนที่นั่งทำหน้ายุ่งอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยปฏิเสธ
     "ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น"
     "แล้วอะไร นี่เค้ายังโกรธตัวอยู่นะ ไม่เอาละ ไม่อยากคุยแบบนี้ ถ้าจะคุยก็ขึ้นมาคุยกันตรงนี้"พูดจบก็เอามือตบปุๆที่หน้าขาของตัวเองผ่านกางเกงยีนส์สีเข้มที่ยังสวมติดกายอยู่
     "ไม่เอา!"ผมรีบย้อนกลับไปอย่างไว ใครมันจะไปทำ เกิดมาผมยังไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลยนะเว้ย ไม่เอาหรอก!
     "งั้นก็ไม่คุย"
     "อื้อ!"ริมฝีปากของผมถูกอีกฝ่ายฉกฉวยไปครอบครองอีกครั้ง วงแขนแกร่งโอบรัดร่างผมเข้าไปใกล้ จนแทบจะขึ้นไปเกยอยู่บนตักอีกฝ่ายอยู่แล้ว ผมพยายามดันอีกฝ่ายออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล
     ริมฝีปากคู่นั้นบดเบียดเข้าหาริมฝีปากผม ก่อนที่เรียวลิ้นร้อนชื้นจะแทรกเข้ามาในโพรงปาก ไล่ต้อนเรียวลิ้นของผมจนแทบจะหมดทางหนี เสียงหอบหายใจของผมปะปรออกมากับเสียงครางประท้วงในลำคอ ฝ่ามือของผมก็ยังคงดึงดันอีกฝ่ายให้ออกห่างไม่เลิก
     ผมต้องการจะเคลียร์ แต่ดูเหมือนเวย์มันคงจะไม่ยอมคุยกับผมแน่ๆ ถ้าผมไม่ยอมทำตามที่มันบอก
ผมไม่ชอบให้มีอะไรค้างคาใจ โดยเฉพาะความรู้สึกระหว่างเราสองคน ผมแคร์ความรู้สึกมัน เลยไม่อยากให้มีอะไรมาทำให้เรารู้สึกไม่ดีต่อกันนานๆ
     "อื้อ หยะ หยุด หยุดก่อน!"เสียงของผมกลับมาอีกครั้ง เมื่อเวย์ยอมถอนจูบออก แต่เปลี่ยนมาเป็นเลื่อนไล้ริมฝีปากร้อนๆนั่นลงมาที่ลำคอผมแทน
     "หยะ หยุด อะ ถ้าไม่หยุดจะขึ้นไปนั่งยังไง!"ผมพยายามเปล่งเสียงที่ตัวเองมีออกไป แล้วมันก็ได้ผล เวย์หยุดสิ่งที่กำลังทำ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม
     "มา"พูดจบก็ตบที่ตักตัวเองอีกครั้ง ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะค่อยๆขยับตัวเองขึ้นไปนั่งบนตักของฝ่ายทั้งๆที่ช่วงล่างผมก็เปลือยเปล่าอยู่ โชคดีที่ชายเสื้อยืดผมยาวพอที่จะปกปิดได้ มันก็เลยไม่ทำให้ผมต้องอายไปมากกว่านี้
     พอผมยอมทำตามที่อีกฝ่ายต้องการ รอยยิ้มพึงพอใจของคนตรงหน้าก็ผุดขึ้นมาแทบจะทันที พร้อมกับวงแขนที่รวบรั้งอยู่ที่ช่วงเอวของผม ให้ต้องขยับเข้าไปใกล้เวย์มันมากขึ้นจนตอนนี้ผมแทบจะสิงร่างมันอยู่แล้ว
     ฟอด!
     ปลายจมูกโด่งกดลงมาบนแก้มผมจนแทบจมหายเข้าไปในนั้น ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดไปเฮือกใหญ่ น้ำเสียงทุ่มลึกนั่นถึงได้เอ่ยถามผม
     "ตัวมีอะไรว่ามาเลย"
     "หายโกรธรึยัง"ผมถามออกไป ดวงตาก็สบกับอีกฝ่ายไปด้วย เวย์มันก็เลยซบศรีษะลงที่ช่วงไหล่ผม ริมฝีปากร้อนๆของอีกฝ่ายกดสัมผัสลงมาเบาๆที่ลำคอผม ก่อนที่น้ำเสียงอู้อี้นั่นจะเอ่ยตอบโดยไม่ผละออกจากซอกคอผมเลยสักนิด
     "หายโกรธนานแล้ว แต่น้อยใจอยู่"
     "อื้อ! อะ"ผมเริ่มส่งเสียงครางในลำคออีกครั้ง เมื่อปลายจมูกซุกซนนัานคลอเคลียอยู่ที่ลำคอผมไม่เลิกลา สลับกับการดจูบดูดดึงเบาๆจากริมฝีปากที่อยู่ไม่สุข
     "เค้าหวงตัวมากนะรู้มั้ย"
     "อื้อ"
     "เค้าไม่อยากให้ใครมายุ่งกับตัวเลยรู้รึเปล่า"เวย์พูดถ้อยคำพวกนั้นออกมา ทั้งๆที่ไม่ได้ผละออกจากผมเลยสักนิด
     "อย่าทำแบบนี้อีก"
     สติที่ผมมีก็เริ่มถูกเวย์มันดึงไปทีละนิด จนเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ ฝ่ามือที่เคยเกาะเกี่ยวอยู่ที่เอวของผมข้างหนึ่งก็ถูกเลื่อนลงมาลูบไล้สัมผัสที่ต้นขาของผม บีบขย้ำลงมาจนมันเริ่มช้ำไปตามรอยมือ
     ฝ่ามือของผมที่เกาะอยู่บนไหล่เปลือยของเวย์เริ่มบีบแน่นขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ที่ถูกป้อน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ลำตัวของเราเบียดชิดเข้าหากันจนแทบรวมเป็นหนึ่ง
     เวย์สอดมืออีกข้างเข้ามาใต้เสื้อผม พร้อมกับไล้ฝ่ามือไปทั่วแผ่นหลัง แล้วก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เสื้อซึ่งเป็นสิ่งปกปิดร่างกายชิ้นสุดท้ายของผมถูกอีกฝ่ายถอดออกไปกองอยู่ข้างเตียงเรียบร้อยแล้ว
     "อื้อ อะ..."ผมครางออกมาเสียงแผ่ว เมื่อริมฝีปากหยักกดจูบเบาๆที่ปลายคางผม ก่อนจะเลื่อนไล้ขึ้นมาดูดดุนเบาๆที่ใบหูล่าง
     เวย์กระซิบถ้อยคำชิดใบหูผมด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยความต้องการ แต่ถ้อยคำนั้นผมกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน
     "ตัวเป็นของเค้า เป็นของเค้าเข้าใจมั้ย ชิปเป็นของเวย์ ของเวย์แค่คนเดียว"


อ่านจบแล้วฝากกลับไปส่งฟิคแบคให้ด้วยนะคะ^^
กลับหน้าบทความ